Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Το πρώτο σκάουτινγκ στον Φορτούνη απέναντι στην Μυρίκη


Το φιλικό της Μυρίκης με τα Τρίκαλα (0-10) το 2009 ήταν η αφορμή για την έναρξη της καριέρας του διεθνή με την Εθνική Ελλάδος Κώστα Φορτούνη. Εκείνες τις ημέρες προετοιμαζόταν στο Καρπενήσι προετοιμαζόταν ο Αστέρας Τρίπολης. Ο πρώην αρχισκάουτερ της ομάδας Κώστας Τσιρικάς πληροφορήθηκε από τον τότε τεχνικό των Τρικάλων Γιώργο Βαζάκα για την αξία και το ταλέντο του Φορτούνη. Τα Τρίκαλα τότε έπαιζαν στην Γ΄ Εθνική. Ο κ. Τσιρικάς μετά από προτροπή του κ. Βαζάκα παρακολούθησε το φιλικό Μυρίκη-Τρίκαλα και τότε διαπίστωσε για πρώτη φορά το ταλέντο του νεαρού Τρικαλινού.
Την αμέσως επόμενη χρονιά (2010) ο Φορτούνης μεταγράφηκε στον Αστέρα, από όπου ανέβασε..τις μετοχές του.

Αναλυτικά τα όσα διηγείται ο κ. Τσιρικάς στο www.onsports.gr
Το καλοκαίρι του 2009. Ο Αστέρας έκανε προετοιμασία στο Καρπενήσι και είχα επισκεφθεί το αθλητικό κέντρο, προκειμένου να παρακολουθήσω δια ζώσης το έμψυχο υλικό της ομάδας, προκειμένου να ξέρω που βρισκόμαστε και τι χρειαζόμαστε. Σε ένα ξενοδοχείο λίγα μέτρα πιο μακριά από το δικό μας, έκανε προετοιμασία η ομάδα των Τρικάλων που συμμετείχε τότε στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής. Μία ημέρα επισκέφτηκα τον προπονητή της Γιώργο Βαζάκα, παλιό μου συμπαίκτη και φίλο και του ζήτησα να μου πει εάν υπάρχει στην ομάδα του κάποιος ταλαντούχος νέος 17-18 χρονών. Τότε λοιπόν με προέτρεψε να παρακολουθήσω το ίδιο απόγευμα το φιλικό παιχνίδι των Τρικάλων με μια ομάδα Δ΄ Εθνικής. «Έλα το απόγευμα να τον δεις. Λέγεται Φορτούνης και τον πήραμε από την Δήμητρα Τρικάλων…ήταν τότε τα λόγια που μου είπε ο Βαζάκας. Έτσι και έγινε. Το απόγευμα πήγα να δω το φιλικό χωρίς να πω σε κανέναν τίποτα. Εκεί λοιπόν, αντίκρισα έναν παίκτη που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ξεχώριζε για το θράσος του και τον τρόπο που μπούκαρε στην αντίπαλη περιοχή. Έπαιζε κάθετα, χωρίς να φοβάται τον αντίπαλο, εκμεταλλευόμενος την πολύ καλή τεχνική και την διεισδυτικότητά του.  Είχε ένα παράξενο απρόβλεπτο τρόπο παιχνιδιού που μου έφερε στο μυαλό το στυλ του Γιάννη Βαλαώρα στην Λάρισα. Μετά από δέκα λεπτά είπα στον εαυτό μου… αμάν, βρήκα παικταρά»