Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Απογοητευμένος με τους διοικούντες της Γραβιάς ο Δημήτρης Νάσιος, «Σαν να μην έπαιξα ποτέ εκεί» δηλώνει χαρακτηριστικά


Την απογοήτευση του εξέφρασε μέσω του “Evrytania Sport” για τα όσα συνέβησαν στον φετινό Ανδρούτσο Γραβιάς ο 24χρονος Φθιωτός επιθετικός Δημήτρης Νάσιος. Ο πρώτος σκόρερ του Ανδρούτσου με 5 γκολ μιλά αρχικά για τον τραυματισμό του, αλλά και για την παρουσία του στην Γραβιά.
Θεωρεί ότι ο Ανδρούτσος ήταν μια άσχημη εμπειρία για αυτόν, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «Ήταν σαν να μην πήγα ποτέ σε αυτήν την ομάδα».  Είναι αρκετά απογοητευμένος με τους παράγοντες του συλλόγου, θεωρώντας ότι δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Εμφανίζεται επίσης πικραμένος, καθώς κανένας δεν τον πήρε τηλέφωνο για να του ευχηθεί καλή ανάρρωση. Στεναχωριέται για τον υποβιβασμό μόνο για τους συμπαίχτες του και τον προπονητή του Κώστα Λίβα.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο Evrytania Sport: «Είμαι πολύ απογοητευμένος για την φετινή χρονιά και λόγω του τραυματισμού μου, αλλά και λόγω της ομάδας. Όσο αναφορά τον τραυματισμό μου θέλω καιρό ακόμα να επανέλθω, αλλά όλα πήγανε καλά και ξεκινάω αποκατάσταση. Για την ομάδα της Γραβιάς είναι σαν να μην πήγα ποτέ στην Γραβιά. Δεν έχω τίποτε να θυμάμαι από αυτήν. Έχω αλλάξει 7 ομάδες και τέτοια κατάσταση δεν έχω ξαναδεί ποτέ. Δεν ερχόταν κανένας στο γήπεδο. Η Γραβιά αποτελούνταν μόνο από 16 ποδοσφαιριστές, 1 προπονητή και τίποτε άλλο.. Μόνο πολλά ψέματα. Εγώ φέτος κατάλαβα πως είναι να σου φέρονται όταν σε χρειάζονται και πως είναι όταν δεν σε χρειάζονται. Πιο πολύ με πείραξε ο εγωισμός μου, γιατί έπαιζα τραυματίας για κάτι που δεν άξιζε. Παρόλα αυτά εγώ φταίω για τις επιλογές μου, που πήγα εκεί, αλλά λέγανε τόσο καλά τα ψέματα από το καλοκαίρι, που τους εμπιστεύτηκα και τους πίστεψα. Κανείς δεν πήρε ένα τηλέφωνο ούτε για καλή ανάρρωση, ενώ με παρακαλάγανε να παίζω τραυματίας. Δεν αναφέρομαι σε ονόματι, γιατί οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Ήταν σαν να μην έπαιξα ποτέ στην Γραβιά. Στεναχωριέμαι, που έπεσε η ομάδα μόνο για τους συμπαίχτες μου και τον προπονητή μου. Η ομάδα δεν άξιζε να σωθεί, γιατί κάποιοι θα γινόταν «τζάμπα» μάγκες.»