Το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που για να πετύχεις πρέπει να είσαι ικανός να εκμεταλλευτείς με τον καλύτερο τρόπο ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Μία από τις πολλά υποσχόμενες ομάδες στα γήπεδα της Γαλλίας είναι το Βέλγιο.
Οι καλές διασταυρώσεις που είχε και θα έχει στα νοκ-άουτ σε συνδυασμό με το ποιοτικό και φιλόδοξο ρόστερ που διαθέτει, μετατρέπουν την ομάδα του Βίλμοτς από δυνατό αουτσάιντερ σε "κρυφό" φαβορί για την κατάκτηση της κούπας. Η γενιά που βρίσκεται στο Euro αποτελεί το καλύτερο και πιο ελπιδοφόρο ρόστερ παικτών που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Εθνικής ομάδας του Βελγίου.
Το Βέλγιο άρχισε την προσπάθεια του για να κάνει κάτι καλό στο φετινό Euro, έχοντας αφήσει στα "πιτς" λόγω τραυματισμού, τον αρχηγό και ηγέτη της άμυνας του Βενσάν Κομπανί. Ο αμυντικός της Μάντσεστερ Σίτι άφησε ένα τεράστιο κενό στα μετόπισθεν της ομάδας του Βίλμοτς που είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρυφτεί. Τουλάχιστον ο Κομπανί βρίσκεται στην Γαλλία για να ενισχύσει στον ψυχολογικό τομέα τους συμπατριώτες του, παρόλο που δεν είναι στην 23αδα. Ξέρει το ρόλο του σωστού αρχηγού και τον υποστηρίζει φανταστικά. Η ήττα της πρώτης αγωνιστικής απέναντι στους ψυχωμένους Ιταλούς προσγείωσαν τους "Κόκκινους Διαβόλους" στην ωμή πραγματικότητα και φανέρωσαν τις χτυπητές αδυναμίες της ομάδας.
Ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι η έλλειψη ενός καθαρού ακραίου μπακ με τον Βερτόνχεν να θυσιάζεται και να παίρνει θέση στο αριστερό άκρο της άμυνας, φεύγοντας από την ασφάλεια που του προσφέρει ο Αλντερβάιρελντ, αποτελώντας τον ιδανικό παρτενέρ του στην άμυνα της Τότεναμ. Από την δεξιά πλευρά αγωνίζεται ο φιλότιμος Μενιέ που είναι μια λύση ανάγκης, ελλείψει κάποιου άλλου ποιοτικού μπακ. Άλλο ένα αρνητικό στοιχείο σχετίζεται με την απειρία που έχει η ομάδα από μεγάλες διοργανώσεις εθνικών ομάδων, όπως και το γεγονός ότι βασίζεται περισσότερο στο ατομικό ένστικτο κάποιων παικτών και λιγότερο στην ομαδικότητα, στην συνεργασία και στη δύναμη του συνόλου.
Παρόλα αυτά, το Βέλγιο βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να διαθέτει την πιο χαρισματική φουρνιά της σύγχρονης ιστορία του. Η ποιότητα που έχει το ρόστερ του έχει κάνει πολλούς να πιστεύουν πως μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου και να κατακτήσει το πρώτο Euro στην ιστορία του. Οι ποδοσφαιριστές του είναι αστέρια σπουδαίων ευρωπαϊκών ομάδων και η αξία τους στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο ανεβαίνει διαρκώς.
Την εστία των "Κόκκινων Διαβόλων" υπερασπίζεται ο Κουρτουά που οι περισσότεροι ειδήμονες του αθλήματος κατατάσσουν στο top-5 των τερματοφυλάκων στον κόσμο. Στην άμυνα συναντάμε τον επηρεασμένο από τραυματισμούς των τελευταίων χρόνων, άλλα πάντα αξιόπιστο Βερμάελεν και το καλύτερο δίδυμο κεντρικών αμυντικών στην φετινή Πρέμιερ Λιγκ, τους Αλντερβάιρελντ και Βερτόνχεν.
Συνεχίζοντας και ρίχνοντας μια ματιά στον νευραλγικό χώρο του κέντρου και στην μεσοεπιθετική γραμμή θα καταλάβουμε ότι πρόκειται για τις 2 πιο επικίνδυνες και ποιοτικές γραμμές της ομάδας. Μετά το αποτυχημένο πείραμα με τη χρησιμοποίηση τριάδας στα χαφ στο ματς με τους Ιταλούς (Φελαϊνί- Ναϊνγκολάν-Βίτσελ), ο Βίλμοτς κατάλαβε ότι χρειάζεται καλύτερη συνοχή στο κέντρο έτσι κατέληξε στο δίδυμο Ναϊνγκολαν-Βίτσελ και στην αλλαγή του συστήματος από 4-3-3 σε 4-2-3-1. Ένα δείγμα ότι ο προπονητής των Βέλγων την "ψάχνει" συνέχεια, προσπαθώντας να διορθώσει τα λάθη του. Η παραπάνω δυάδα αλληλοσυμπληρώνεται πλήρως με τον ένα να καλύπτει τις αδυναμίες του άλλου. "Μηχανάκια" και οι 2 που καταπίνουν άπειρα χιλιόμετρα μέσα στο γήπεδο και κλείνουν πανέξυπνα όποια τρύπα πάει να δημιουργηθεί.
Η συγκεκριμένη αλλαγή είχε ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς οι παίκτες που βρίσκονται στην μεσοεπιθετική γραμμή είχαν μεγαλύτερη ελευθερία στο παιχνίδι τους με αποτέλεσμα στα παιχνίδια με Ιρλανδία, Σουηδία και Ουγγαρία να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τι επιθετικές και οργανωτικές τους δεξιότητες. Στα συγκεκριμένα ματς οι κύριοι Αζάρ, Ντε Μπρούινε, Καράσκο και Μέρτενς μπόρεσαν να βρουν και να δημιουργήσουν χώρους για να εφαρμοστεί άριστα το επιθετικό πλάνο που ακολουθεί ο Βίλμοτς. Οι Βέλγοι τρέχουν πολύ γρήγορα το γήπεδο στις αντεπιθέσεις και το επιθετικό τους transition (γρήγορη μεταφορά μπάλας από την άμυνα στην επίθεση) είναι αψεγάδιαστο. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός ότι οι 4 παραπάνω ποδοσφαιριστές είναι γρήγοροι, εκρηκτικοί και εξαιρετικοί στο ένας εναντίον ενός, με αποτέλεσμα να δημιουργούν συνεχείς απειλές μπροστά από τα αντίπαλα καρέ.
Στην επίθεση υπάρχει ο Λουκάκου. Ένας ποδοσφαιριστής που ψάχνει τα πατήματα του στο φετινό Euro αν εξαιρέσουμε την αναμέτρηση απέναντι στους Σουηδούς. Αν ανεβάσει και αυτός ρυθμούς, τότε ο Βίλμοτς θα έχει ένα υπερόπλο στα χέρια του. Έναν "φονιά" μέσα στην περιοχή που χρειάζεται μισή ευκαιρία για να την κάνει γκολ. Αν ο Αζάρ και ο Ντε Μπρούινε βάλουν στην εξίσωση τον επιθετικό της Έβερτον και τον αξιοποιήσουν με τις πάσες τους, τότε οι αντίπαλοι αμυντικοί μπορεί να δουν εφιάλτες. Η σωματοδομή που έχει ο Λουκάκου και η τεχνική του κατάρτιση τον κάνουν δύσκολη λεία ακόμα και για τον καλύτερο αμυντικό του πλανήτη.
Βαρόμετρο για το Βέλγιο όμως είναι ο Εντέν Αζάρ και αξίζει απόλυτα μια ειδική αναφορά. Η κάκιστη χρονιά που έκανε στην Τσέλσι ήταν η αιτία να ξεκινήσει η κουβέντα για τις πιθανότητες του Βελγίου σε αυτό το τουρνουά. Οι Κόκκινοι Διάβολοι είχαν ανάγκη έναν Αζάρ μεταμορφωμένο προς το καλύτερο και όχι μια φιγούρα που έτρεχε άσκοπα στον αγωνιστικό χώρο σε όλη τη φετινή απογοητευτική πορεία της Τσέλσι. Για καλή τους τύχη οι συμπατριώτες του, είδαν έναν Αζάρ που θύμισε τον παιχταρά που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στο παρελθόν. Κεφάτος, ικανός να δημιουργήσει προβλήματα με τις "μπούκες" του και τις απρόβλεπτες ντρίμπλες. Ένας Αζάρ που μπορεί να περάσει τη μπάλα από την τρύπα της βελόνας και να βγάλει την κάθετη που θα κόψει στα 2 την αντίπαλη άμυνα. Βλέποντας τον να παίζει στα γήπεδα της Γαλλίας καταλαβαίνω πως περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία τη διοργάνωση. Όχι μόνο για να απαντήσει στους εκατοντάδες επικριτές του κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά και να ηγηθεί μιας ομάδας που διαθέτει απίστευτο ταλέντο και είναι ικανή για σπουδαία πράγματα. Ο παίκτης της Τσέλσι κάνει εξαιρετικό τουρνουά και ονειρεύεται να οδηγήσει την Εθνική του σε μεγαλεία. Ο αρχηγός των Βέλγων απολαμβάνει να φορά τη φανέλα με το εθνόσημο και έχει τον τρόπο να συμπαρασύρει στον δικό του άπιαστο ρυθμό τους συμπαίκτες του.
Οι διασταυρώσεις του Βελγίου μέχρι τον τελικό δίνουν μεγάλη ελπίδα στην ομάδα του Βίλμοτς. Κανείς εκ των Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία δεν μπορεί να βρεθεί στον δρόμο του. Το μενού για αρχή έχει την Ουαλία του Γκάρεθ Μπέιλ και στη συνέχεια αν όλα πάνε καλά μια εκ των Πολωνία ή Πορτογαλία. Οι παίκτες των "Κόκκινων Διαβόλων" ξέρουν ότι θα μπουν στα επόμενα 2 παιχνίδια με την ταμπέλα του φαβορί και απολύτως δίκαια. Έχουν μια φανταστική ομάδα και μετράνε 8-0 τέρματα στα τελευταία 3 ματς. Το σοβαρό Βέλγιο πρέπει να βρεθεί στον τελικό. Είναι μια γενιά που το αξίζει απόλυτα και δεν ξέρω αν θα της ξαναδοθεί η ευκαιρία να φτάσει στον τελικό από ένα τόσο εύκολο "μονοπάτι".
Τις ευκαιρίες πρέπει να τις εκμεταλλεύεσαι. Ο Αζάρ και η παρέα του έχουν μπροστά τους μια πρόκλησή που ο καθένας θα ήθελε να έχει. Δεν ξέρω αν το Βέλγιο θα έχει την ευκαιρία ξανά στο μέλλον να συμπέσουν στην ίδια ομάδα τόσοι πολλοί χαρισματικοί ποδοσφαιριστές. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές και οι αντίπαλοι μέχρι τα ημιτελικά δεν φοβίζουν. Για αυτό το λόγο πιστεύω πως αυτή η υπέροχη φουρνιά του Βελγίου έχει σοβαρές πιθανότητες να βρεθεί στην κορυφή. Αν η αρμάδα του Βίλμοτς βρεθεί σε καλή μέρα δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να τους σταματήσει. Και αν φτάσουν οι Βέλγοι στον τελικό θα παίξουν όχι μόνο για τον ευατό τους και το έθνος τους, αλλά και για τον μεγάλο απόντα της διοργάνωσης που δεν τους άφησε ποτέ μόνους. Τον Βενσάν Κομπανί. Και που ξέρετε αν φτάσει η στιγμή να σηκώσουν το περίφημο τρόπαιο, τότε ο Αζάρ ίσως χρειαστεί βοήθεια από τον θηριώδη Κομπανί για να σηκώσει το κύπελλο στον ουρανό. Μπορεί να λείπει από την εντεκάδα αλλά το πνεύμα του βρίσκεται πάντα εκεί. Βέλγιο για κούπα λοιπόν, γιατί αυτή η φοβερή και τρομερή φουρνιά αξίζει μια διάκριση!
Επιμέλεια: Νίκος Καρφής
