Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου ανήκουν στην Ιστορία και, όπως οι περισσότερες αντίστοιχες διοργανώσεις, δεν γνώρισαν στην Ελλάδα τη δημοσιότητα των θερινών. Πρωταθλητές μας, προπονημένοι σε αντίξοες συνθήκες, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά οι χορηγοί και οι φίλαθλοι δεν έσπευσαν να τους αγκαλιάσουν. Η αθλητική ζωή των Ελλήνων χιονοδρόμων βρίσκεται μακριά από τα… φώτα της δημοσιότητας και τα «παιδιά του χιονιού» έχουν συμβιβαστεί με αυτό, και όπως μας λέει ο Γιάννης Αντωνίου συνήθισαν να είναι «μοναχικοί καβαλάρηδες».
Ο Γιάννης Αντωνίου έκανε, από ελληνικής πλευράς, την καλύτερη εμφάνιση στη διοργάνωση. Ηρθε 29ος στο αλπικό σκι (σλάλομ).
Και ήταν ο σημαιοφόρος στην Τελετή Λήξης. Ο 23χρονος άρχισε το σκι σε ηλικία τριών ετών και παρότι δοκίμασε και άλλα αθλήματα, κανένα δεν κατάφερε να τον συναρπάσει όσο αυτό. «Με μαγεύει η αίσθηση της ελευθερίας, της ταχύτητας και της αδρεναλίνης. Κανένα δεν συγκρίνεται με αυτό», δήλωσε στην «Κ» ο φοιτητής ΣΕΦΑΑ (Γυμναστική Ακαδημία).
Στο Πεκίνο ο Γιάννης Αντωνίου, όπως και οι υπόλοιποι αθλητές, αγωνίστηκε σε ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες (-30 βαθμούς), αλλά η ευγένεια των εθελοντών παραλίγο να… λιώσει τους πάγους. «Εξαιτίας της πανδημίας φορούσαν στολές μίας χρήσης. αλλά νιώθαμε την αγάπη και τη ζεστασιά τους. Σε ό,τι αφορά τους Αγώνες, στη γιγαντιαία κατάβαση, παρόλο που ξεκίνησα καλά, δεν κατάφερα, εξαιτίας της χιονόπτωσης, να τερματίσω. Στο σλάλομ ως θέση είναι καλή, αλλά δεν είμαι ευχαριστημένος από την απόδοσή μου. Αγωνίστηκα χωρίς να ρισκάρω».
Πώς είναι όμως η αθλητική ζωή ενός πρωταθλητή χειμερινών αθλημάτων από την Ελλάδα; «Δεν υπάρχει οργανωμένη εθνική ομάδα. Ο καθένας από εμάς είναι μοναχικός καβαλάρης και ένα άτομο προσπαθεί να τα κάνει όλα. Η Ομοσπονδία θέλει να βοηθήσει, αλλά δεν υπάρχουν πόροι. Στην Ελλάδα είναι μια αλυσίδα πραγμάτων και καταστάσεων που πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να γίνουν πράγματα και στην Ομοσπονδία και στα χιονοδρομικά. Ολοι οι αθλητές των χειμερινών νιώθουμε μια πίκρα που δεν υπάρχει η αντίστοιχη στήριξη με αυτή των θερινών. Ομως εάν ασχοληθώ με αυτό δεν θα βελτιωθώ και δεν θα πάω παρακάτω. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου Terna Energy, SnowRepublic, Dominator waax, Matiti creativw, Rise custom gear, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να φτάσω μέχρις εδώ. Στο άθλημά μας δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθούμε και με κάτι άλλο. Πρόκειται για επίπονο σπορ και όταν τελειώσουμε θα πρέπει να φροντίσουμε το σώμα μας και τον εξοπλισμό μας. Για να κάνουμε σέρβις στον εξοπλισμό χρειάζονται δύο με τρεις ώρες».
Τα αθλητικά όνειρα για τον Γιάννη Αντωνίου δεν σταματάνε στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου βρίσκεται σε πίστες στην Ευρώπη προσπαθώντας να γίνει καλύτερος. «Θέλω να βελτιώσω τη θέση μου στην παγκόσμια κατάταξη και να εξασφαλίσω μία θέση στο παγκόσμιο κύπελλο. Φυσικά θα διεκδικήσω την πρόκριση και για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν βάζω όρια στα όνειρα και στους αθλητικούς μου στόχους. Θα φτάσω όσο πιο μακριά μπορώ», υπογράμμισε.
Πηγή: www.kathimerini.gr
