Μάλιστα συνέθεσε μια εξαιρετική «τριπλέτα» κίπερ στο Καρπενήσι, καθώς οι Ευαγγελία Κουρομπλή και Ευαγγελία Κωστορρίζου τα πήγαν εξίσου περίφημα κάτω από τα γκολπόστ της ομάδας, συμβάλλοντας στην επίτευξη της 6ης θέσης και στο να είναι η ομάδα της Ευρυτανίας ένας υπολογίσιμος αντίπαλος.
Η Λία Μαρασίδη είναι γεννημένη στις 15 Σεπτεμβρίου του 1984 και κατάγεται από τον Βόλο. Άρχισε την καριέρα της το 2002 από τον Α.Σ. Ολυμπιακού Βόλου Νέα Δημητριάς, σημερινό Βόλο 2004. Συνέχισε σε: Ατρόμητο Αθηνών, Αβαντίδες Χαλκίδας, Αγία Παρασκευή και Νέες Ατρομήτου, με τις οποίες τα δυο τελευταία χρόνια διεκδίκησε την άνοδο στην Α΄ Εθνική, με το φετινό «εισιτήριο» να καταλήγει μετά από διπλούς αγώνες μπαράζ στην ΑΕΚ. Είναι διεθνής με την Εθνική Ενόπλων Δυνάμεων, κατακτώντας το 2019 την 3η θέση στο Βέλγιο. Κατά την παιδική της ηλικία σημείωσε Πανελλήνιες διακρίσεις στο τένις, ενώ ασχολήθηκε επίσης με το σκι, το μπάσκετ και το σόφτμπολ. Τη φετινή σαιζόν έπαιξε και στο 1ο επίσημο πρωτάθλημα futsal, καλύπτοντας με μεγάλη επιτυχία την εστία του Καρπενησίου. Η Μαρασίδη είναι υπαξιωματικός του πολεμικού ναυτικού, απόφοιτη του ΤΕΙ ιατρικών εργαστηρίων Λάρισας με μεταπτυχιακό στη διοίκηση υπηρεσιών υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Αναλυτικά ολόκληρη η συνέντευξη
Evrytania Sport: Λία, πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με το ποδόσφαιρο;
Λία Μαρασίδη: «Το μικρόβιο το κόλλησα από τον πατέρα μου Ηρακλή Μαρασίδη, τερματοφύλακα τη δεκαετία του 1980-1990 με μεγάλη πορεία στα γήπεδα, έχοντας παίξει σε πολλές ομάδες της Ελλάδος στην Α΄ και στη Β΄ Εθνική. Εκείνη την περίοδο αποφάσισα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, όλοι μου οι φίλοι έπαιζαν σε κάποια ομάδα, καθώς οι περισσότεροι ήταν αγόρια. Πάντα είχα καλύτερη επικοινωνία και σχέση με τα αγόρια, λειτουργούν πιο απλά από εμάς τις γυναίκες. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει Σάββατο ή Κυριακή και να μην πάω σε 3-4 γήπεδα να δω αγώνες είτε του πατέρα μου είτε των φίλων μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την γκριμάτσα του πατέρα μου, όταν ένα μεσημέρι έτρωγε και του λέω: -Το απόγευμα θα πάμε στο ΕΑΚ Βόλου. Ποιον ξέρεις εκεί; Θα ξεκινήσω ποδόσφαιρο. Και μου απαντάει: -Άσε μας ρε Βαγγελιώ. Σε έναν μήνα θα μου πεις ότι βαρέθηκες και κάτι άλλο θα θες. Φυσικά και δεν μου χάλασε χατίρι. Σηκώθηκε και πήγαμε. Από τότε κοντεύουν να περάσουν σχεδόν 20 χρόνια και δεν έχω σταματήσει να παίζω, ούτε όταν έπαθα ρήξη χιαστού το 2017 δεν σταμάτησα. Έκανα το χειρουργείο και μπήκα πάλι να παίξω. Στην αρχή έπαιζα μπακ και μετά από 2-3 μήνες μου είπε τότε ο προπονητής: Λία δεν μπαίνεις να παίξεις λίγο τέρμα, μήπως έχει πάρει λίγο από το DΝΑ του πατέρα σου;Γιατί…δεν βλέπω σωτηρία. Κάθισα κάτω από τα δοκάρια και όλα έγιναν αυτόματα, απλά χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Έκανα εξόδους, μπλονζόν, αποκρούσεις σαν να την ήξερα αυτή τη θέση, σαν να την έπαιζα χρόνια και τότε είπαν όλοι: «Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει.» Και αυτό θα κρατήσω και εγώ ότι όλοι στο σόι μας τερματοφύλακες είμαστε και τα δυο ξαδέρφια μου από την Δράμα παίζουν σε αυτή τη θέση.»
Λία Μαρασίδη: «Στο παρελθόν μου είχε ζητηθεί ξανά να μιλήσω για αυτή τη θέση. Τερματοφύλακας: Ο Θεός, το «παλτό», ο τρελός, ο πουλημένος. Πόσα δεν έχουν ακουστεί για τη θέση αυτή πια; Για μένα είναι ο τερματοφύλακας και μετά όλοι οι άλλοι. Είναι μια κατηγορία μόνος του μέσα στην ενδεκάδα. Άλλωστε ξεχωρίζει ακόμη και στην εμφάνιση του, καθώς έχει διαφορετική στολή από την υπόλοιπη ομάδα. Πίσω από τον σέντερ φορ είναι ο χαφ, μετά είναι οι μπακ, για να καλύψουν μια λανθασμένη πάσα, το χάσιμο της μπάλας. Πίσω από τον τερματοφύλακα είναι όμως μόνο τα δίχτυα. Το γκολ το τρώει ο τερματοφύλακας, κανείς δεν κοιτάει από που ξεκίνησε το λάθος και το χρεώνεται μόνο εκείνος που πριν 5 λεπτά ήταν Θεός. Κανείς δεν γνωρίζει το ψυχικό σθένος του τερματοφύλακα, τη δύναμη που χρειάζεται να έχει για σηκωθεί να πάρει την μπάλα μέσα από την εστία και αφού τη δώσει και αντικρίσει την απογοήτευση των συμπαιχτών του, θα χτυπήσει τα γάντια του δυνατά και θα βγει πάλι μπροστά στη μεγάλη περιοχή ακόμη πιο δυνατός να αποκρούσει το επόμενο σουτ και να προφυλάξει την εστία του. Θα βγει να φωνάξει Εγώ», θα πέσει ξανά στα πόδια του αντιπάλου, για να μπλοκάρει την μπάλα και θα βγάλει την ομάδα μπροστά για το γκολ και τη νίκη. Ιδιαίτεροι άνθρωποι οι τερματοφύλακες! Με περίεργο ψυχισμό, μόνοι τους, αλλά και με τους άλλους. Χαίρομαι πολύ τελικά είμαι μια από αυτούς. Δεν το μετάνιωσα ποτέ, άλλωστε είμαι μια Μαρασίδη. Γιο μπορεί να μην έκανε ο πατέρα μου, αλλά νομίζω πως κάνω για 10.»
Evrytania Sport: Ποιοι είναι οι επόμενοι ατομικοί σου στόχοι;
Λία Μαρασίδη: «Στους στόχους μου είναι η κατάκτηση του διπλώματος προπονητικής goalkeeping μέσω των σχολών της ΕΠΟ. Θα με ενδιέφερε πολύ να ασχοληθώ με τους μικρούς εκκολαπτόμενους τερματοφύλακες της χώρας μας. Περιστασιακά το κάνω σε διάφορες ομάδες, θα ήθελα όμως να ασχοληθώ ουσιαστικά και συστηματικά με αυτό, έχοντας τις κατάλληλες γνώσεις και όχι μόνο από την εμπειρία μου. Είναι ωραίο να είσαι σε ένα γήπεδο με κοριτσάκια και αγοράκια 9-10-11 χρονών, σε αποσυμπιέζουν. Εάν πάντως είχα μια κόρη, σίγουρα θα γινόταν και αυτή τερματοφύλακας!»
Evrytania Sport: Μίλησε μας για την χρονιά που ολοκληρώθηκε με το Καρπενήσι Futsal.
Λία Μαρασίδη: «Όσον αφορά την ομάδα futsal του Καρπενησίου, έχοντας ερωτηθεί και στις αρχές της σαιζόν για αυτή έπεσα μέσα. Πίστευα ότι θα ήταν η ομάδα που θα έκανε τη διαφορά στο πρωτάθλημα. Συνολικά ξεκινήσαμε το πρωτάθλημα 11 ομάδες, εμείς και η Δόξα Δράμας ήμασταν οι μοναδικές από την επαρχία. Ουσιαστικά όμως μόνο το Καρπενήσι έχει παίχτριες από τον νομό του, γιατί η Δόξα στελεχώνεται με παίχτριες της Αθήνας. Στόχος της ομάδας ήταν να κάνει μια πολύ καλή παρουσία και με τη λήξη του πρωταθλήματος να βρισκόμαστε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα, αυτός ήταν και ο προσωπικός στόχος. Ομάδες που τερμάτισαν στις πρώτες θέσεις αποτελούνταν από έμπειρες παίχτριες, άλλου επιπέδου, τις οποίες δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε, καταφέραμε όμως να τις κοιτάμε στα μάτια και τα γκολ να μην μπαίνουν τόσο εύκολα. Φυσικά και θα υπάρχουν σκορ του τύπου 1-11 ή 0-8. Είναι ομάδες δυνατές και προπονημένες και είναι λογικά αυτά τα αποτελέσματα. Υπάρχει όμως και το 1-4 με τον Ατρόμητο, το 2-2 και το 5-4 με τη Δόξα, καθώς και το 4-2 με τον Παναθηναϊκό, αποτελέσματα που έδωσαν άλλα μηνύματα. Και αυτά τα αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι της διοίκησης της ομάδας και το προπονητικό τιμ, οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν σε όλες μας, είναι κοντά μας και το βλέπουν σαν οικογενειακή υπόθεση. Δεν ξεχωρίζουν τα κορίτσια, τους δίνουν θάρρος να συνεχίσουν και επαινούν την προσπάθεια τους. Στην ομάδα του Καρπενησίου ξεκινήσαμε τρεις παίχτριες με κάποια μεγαλύτερη εμπειρία (Ενν. και τις Εύη Καρέτσου και Βασιλική Οικονόμου). Οι υπόλοιπες μόλις που είχαν ακουμπήσει μπάλα στα πόδια τους και όμως μπήκαν στο γήπεδο και έπαιξαν με πάθος. Νομίζω αυτός είναι ένας πολύ καλός συνδυασμός σε μια ομάδα, η εμπειρία και το πάθος, τα οποία μπορούν αν φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα με επιμονή και προσήλωση στον στόχο, καθώς και με πολλή προπόνηση φυσικά.»
Evrytania Sport: Θεωρείς πως αν η ομάδα είχε ενισχυθεί νωρίτερα θα διεκδικούσε μια θέση στην 4αδα;
Λία Μαρασίδη: «Η ομάδα ενισχύθηκε αρκετά στο 2ο μισό με 2-3 μεταγραφές, οι οποίες βοήθησαν πολύ και πιστεύω αν είχαμε τη Θεοδώρα (Ενν. τη Νταή) και την Καλλιόπη (Ενν. την Καλοκαιρινού) θα ήμασταν πολύ καλύτερα βαθμολογικά.»
Λία Μαρασίδη: «Το κλίμα στην ομάδα ήταν εξαιρετικό, υπήρχε σεβασμός μεταξύ των παιχτριών, αλλά και της διοίκησης και του προπονητικού τιμ για την πορεία της κάθε μιας στον χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς και για την προσπάθεια που καταβάλλαμε όλες από την 1η μέχρι και την τελευταία. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως αυτή η προσπάθεια φέτος της συμμετοχής της γυναικείας ομάδας futsal Καρπενησίου στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο στέφθηκε με επιτυχία και αυτό οφείλεται κυρίως στον ζήλο που έδειξε ο Δημήτρης Κολλημένος. Ανέλαβε να βρει τις παίχτριες, να μας μαζέψει, να μας συντονίσει και να μας προπονήσει. Μας παρείχε το υλικό που χρειαζόμασταν και μαζί με τον Γιώργο Πανόπουλο μας μύησαν στον χώρο του futsal. Στα παιχνίδια εντός Αθηνών οι γνώσεις του Γιώργου Πανόπουλου βοήθησαν στο να αξιοποιηθούν στο μέγιστο οι δυνατότητες και τα προσόντα της κάθε μιας παίχτριας και μας κράτησε ενωμένες με ψηλά το ηθικό. Ήμασταν τυχερές που τον είχαμε coach.»
Evrytania Sport: Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη σε ευχαριστούμε και πρόσθεσε ό,τι επιθυμεις.
Λία Μαρασίδη: «Ελπίζω να βρεθούν και άλλοι άνθρωποι όπως είναι ο Δημήτρης Κολλημένος, που θα στηρίξουν την παρουσία των κοριτσιών μέσα στα γήπεδα και θα προωθήσουν το ποδόσφαιρο γυναικών σε όλες του τις μορφές, ώστε κάποια στιγμή να έχει τη θέση που του αξίζει μέσα στον αθλητικό στίβο. Εύχομαι σε όλους υγεία και να ακολουθήσουν πολλές ακόμη ωραίες γυναικείες ποδοσφαιρικές χρονιές, να δημιουργηθούν και άλλες ομάδες και σύντομα η Εθνική Ομάδα γυναικών Futsal, καθώς δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τους άντρες.»
Συνέντευξη: Δημήτρης Κολλημένος
